βαλλιστικός

-ή, -ό

1. αυτός που αναφέρεται στον βαλλισμό

2. ο σχετικός με τη βαλλιστική, τη βλητική

3. το θηλ. ως ουσ. βαλλιστική, η

η βλητική, η επιστήμη που μελετά την προώθηση, πτήση και πρόσκρουση των βλημάτων

4. φρ. α) «βαλλιστικά όπλα» — όπλα των οποίων η πτήση προσδιορίζεται από τους κανόνες της βλητικής

β) «βαλλιστικό εκκρεμές» — συσκευή για τη μέτρηση της ταχύτητας με την οποία προσκρούουν τα βλήματα

γ) «βαλλιστικό βλήμα» — κατευθυνόμενο βλήμα το οποίο, μετά τον τερματισμό της προωθητικής του δύναμης, από την εξάντληση των προωθητικών του στοιχείων μεταβάλλεται σε βλήμα ελεύθερης πτήσης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < βαλλίζω. Η λ. μαρτυρείται από το 1857 στον Στέφ. Α. Κουμανούδη].